Nieuws - De impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie

De wetenschap van fosfolipiden ontrafelen een uitgebreid overzicht17

De wetenschap van fosfolipiden ontrafelen een uitgebreid overzicht16

I. Inleiding
Fosfolipiden zijn essentiële componenten van celmembranen en spelen een cruciale rol bij het handhaven van de structurele integriteit en functie van hersencellen. Ze vormen de lipide dubbellaag die de neuronen en andere cellen in de hersenen omringt en beschermt, wat bijdraagt aan de algehele functionaliteit van het centrale zenuwstelsel. Bovendien zijn fosfolipiden betrokken bij verschillende signaalroutes en neurotransmissieprocessen cruciaal voor de hersenfunctie.

Hersengezondheid en cognitieve functie zijn fundamenteel voor het algehele welzijn en de kwaliteit van leven. Mentale processen zoals geheugen, aandacht, probleemoplossing en besluitvorming zijn een integraal onderdeel van het dagelijkse functioneren en zijn afhankelijk van de gezondheid en de juiste werking van de hersenen. Naarmate mensen ouder worden, wordt het behoud van de cognitieve functie steeds belangrijker, waardoor de studie van factoren van invloed is op de gezondheid van de hersenen die cruciaal zijn voor het aanpakken van leeftijdsgebonden cognitieve achteruitgang en cognitieve aandoeningen zoals dementie.

Het doel van deze studie is om de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie te onderzoeken en te analyseren. Door de rol van fosfolipiden te onderzoeken bij het handhaven van de gezondheid van de hersenen en het ondersteunen van cognitieve processen, beoogt deze studie een dieper inzicht te geven in de relatie tussen fosfolipiden en hersenfunctie. Bovendien zal de studie de mogelijke implicaties voor interventies en behandelingen beoordeeld die gericht zijn op het behoud en verbeteren van de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie.

II. Inzicht in fosfolipiden

A. Definitie van fosfolipiden:
Fosfolipidenzijn een klasse van lipiden die een belangrijk onderdeel zijn van alle celmembranen, inclusief die in de hersenen. Ze zijn samengesteld uit een glycerolmolecuul, twee vetzuren, een fosfaatgroep en een polaire hoofdgroep. Fosfolipiden worden gekenmerkt door hun amfifiele aard, wat betekent dat ze zowel hydrofiele (water-aantrekkende) als hydrofobe (waterafhankelijke) gebieden hebben. Met deze eigenschap kunnen fosfolipiden lipide dubbellagen vormen die dienen als de structurele basis van celmembranen, waardoor een barrière tussen het interieur van de cel en de externe omgeving van de cel biedt.

B. Soorten fosfolipiden gevonden in de hersenen:
De hersenen bevatten verschillende soorten fosfolipiden, met het meest voorkomende wezenfosfatidylcholine, fosfatidylethanolamine,fosfatidylserineen sfingomyeline. Deze fosfolipiden dragen bij aan de unieke eigenschappen en functies van hersencelmembranen. Fosfatidylcholine is bijvoorbeeld een essentiële component van zenuwcelmembranen, terwijl fosfatidylserine betrokken is bij signaaltransductie en afgifte van neurotransmitter. Sphingomyeline, een andere belangrijke fosfolipide die in hersenweefsel wordt aangetroffen, speelt een rol bij het handhaven van de integriteit van myelinescheden die zenuwvezels isoleren en beschermen.

C. Structuur en functie van fosfolipiden:
De structuur van fosfolipiden bestaat uit een hydrofiele fosfaatkopgroep bevestigd aan een glycerolmolecuul en twee hydrofobe vetzuurstaarten. Met deze amfifiele structuur kunnen fosfolipiden lipide dubbellaags vormen, met de hydrofiele koppen naar buiten gericht en de hydrofobe staarten naar binnen gericht. Deze opstelling van fosfolipiden biedt de basis voor het vloeistofmozaïekmodel van celmembranen, waardoor de selectieve permeabiliteit mogelijk is die nodig is voor de cellulaire functie. Functioneel spelen fosfolipiden een cruciale rol bij het handhaven van de integriteit en functionaliteit van hersencelmembranen. Ze dragen bij aan de stabiliteit en vloeibaarheid van celmembranen, vergemakkelijken het transport van moleculen over het membraan en nemen deel aan celsignalering en communicatie. Bovendien zijn specifieke soorten fosfolipiden, zoals fosfatidylserine, geassocieerd met cognitieve functies en geheugenprocessen, wat hun belang in de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie benadrukt.

Iii. Impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen

A. Onderhoud van hersencelstructuur:
Fosfolipiden spelen een cruciale rol bij het handhaven van de structurele integriteit van hersencellen. Als een belangrijk onderdeel van celmembranen bieden fosfolipiden het fundamentele kader voor de architectuur en functionaliteit van neuronen en andere hersencellen. De fosfolipide dubbellaag vormt een flexibele en dynamische barrière die de interne omgeving van hersencellen scheidt van de externe omgeving, waarbij de toegang en uitgang van moleculen en ionen reguleert. Deze structurele integriteit is cruciaal voor de juiste werking van hersencellen, omdat het het behoud van intracellulaire homeostase, de communicatie tussen cellen en de overdracht van neurale signalen mogelijk maakt.

B. Rol bij neurotransmissie:
Fosfolipiden dragen aanzienlijk bij aan het proces van neurotransmissie, wat essentieel is voor verschillende cognitieve functies zoals leren, geheugen en stemmingsregulatie. Neurale communicatie is gebaseerd op de afgifte, verspreiding en ontvangst van neurotransmitters in synapsen en fosfolipiden zijn direct bij deze processen betrokken. Fosfolipiden dienen bijvoorbeeld als voorlopers voor de synthese van neurotransmitters en moduleren de activiteit van neurotransmitterreceptoren en transporters. Fosfolipiden beïnvloeden ook de vloeibaarheid en permeabiliteit van celmembranen, die de exocytose en endocytose van neurotransmitter-bevattende blaasjes en de regulatie van synaptische transmissie beïnvloeden.

C. Bescherming tegen oxidatieve stress:
De hersenen zijn bijzonder kwetsbaar voor oxidatieve schade vanwege het hoge zuurstofverbruik, hoge niveaus van meervoudig onverzadigde vetzuren en relatief lage niveaus van antioxidantafweermechanismen. Fosfolipiden, als belangrijke bestanddelen van hersencelmembranen, dragen bij aan de verdediging tegen oxidatieve stress door als doelen en reservoirs voor antioxidantmoleculen te fungeren. Fosfolipiden die antioxidantverbindingen bevatten, zoals vitamine E, spelen een cruciale rol bij het beschermen van hersencellen tegen lipideperoxidatie en het handhaven van membraanintegriteit en vloeibaarheid. Bovendien dienen fosfolipiden ook als signaalmoleculen in cellulaire responsroutes die oxidatieve stress tegengaan en celoverleving bevorderen.

IV. Invloed van fosfolipiden op de cognitieve functie

A. Definitie van fosfolipiden:
Fosfolipiden zijn een klasse van lipiden die een belangrijk onderdeel zijn van alle celmembranen, inclusief die in de hersenen. Ze zijn samengesteld uit een glycerolmolecuul, twee vetzuren, een fosfaatgroep en een polaire hoofdgroep. Fosfolipiden worden gekenmerkt door hun amfifiele aard, wat betekent dat ze zowel hydrofiele (water-aantrekkende) als hydrofobe (waterafhankelijke) gebieden hebben. Met deze eigenschap kunnen fosfolipiden lipide dubbellagen vormen die dienen als de structurele basis van celmembranen, waardoor een barrière tussen het interieur van de cel en de externe omgeving van de cel biedt.

B. Soorten fosfolipiden gevonden in de hersenen:
De hersenen bevatten verschillende soorten fosfolipiden, waarbij de meest voorkomende fosfatidylcholine, fosfatidylethanolamine, fosfatidylserine en sfingomyeline. Deze fosfolipiden dragen bij aan de unieke eigenschappen en functies van hersencelmembranen. Fosfatidylcholine is bijvoorbeeld een essentiële component van zenuwcelmembranen, terwijl fosfatidylserine betrokken is bij signaaltransductie en afgifte van neurotransmitter. Sphingomyeline, een andere belangrijke fosfolipide die in hersenweefsel wordt aangetroffen, speelt een rol bij het handhaven van de integriteit van myelinescheden die zenuwvezels isoleren en beschermen.

V. Factoren die fosfolipide niveaus beïnvloeden

A. Dieetbronnen van fosfolipiden
Fosfolipiden zijn essentiële componenten van een gezond dieet en kunnen worden verkregen uit verschillende voedselbronnen. De primaire voedingsbronnen van fosfolipiden omvatten eierdooiers, sojabonen, orgaanvlees en bepaalde zeevruchten zoals haring, makreel en zalm. Vooral eierdooiers zijn rijk aan fosfatidylcholine, een van de meest voorkomende fosfolipiden in de hersenen en een voorloper voor de neurotransmitter acetylcholine, wat cruciaal is voor geheugen en cognitieve functie. Bovendien zijn sojabonen een significante bron van fosfatidylserine, een andere belangrijke fosfolipide met gunstige effecten op de cognitieve functie. Zorgen voor een evenwichtige inname van deze voedingsbronnen kan bijdragen aan het handhaven van optimale fosfolipideniveaus voor de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie.

B. Levensstijl en omgevingsfactoren
Levensstijl en omgevingsfactoren kunnen de fosfolipide niveaus in het lichaam aanzienlijk beïnvloeden. Chronische stress en blootstelling aan milieutoxines kunnen bijvoorbeeld leiden tot verhoogde productie van inflammatoire moleculen die de samenstelling en integriteit van celmembranen beïnvloeden, inclusief die in de hersenen. Bovendien kunnen levensstijlfactoren zoals roken, overmatig alcoholgebruik en een dieet met veel transvetten en verzadigde vetten fosfolipide metabolisme en functie negatief beïnvloeden. Omgekeerd kunnen regelmatige lichamelijke activiteit en een dieet rijk zijn aan antioxidanten, omega-3-vetzuren en andere essentiële voedingsstoffen een gezonde fosfolipide niveaus bevorderen en de gezondheid van de hersenen en cognitieve functie ondersteunen.

C. potentieel voor suppletie
Gezien het belang van fosfolipiden in de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie, is er een groeiende interesse in het potentieel voor fosfolipidensuppletie om fosfolipidenspiegels te ondersteunen en te optimaliseren. Fosfolipidesupplementen, met name die die fosfatidylserine en fosfatidylcholine bevatten die zijn afgeleid van bronnen zoals soja-lecithine en mariene fosfolipiden, zijn bestudeerd voor hun cognitieve versterkende effecten. Klinische proeven hebben aangetoond dat fosfolipidevulpletie het geheugen, de aandacht en de verwerkingssnelheid bij zowel jonge als oudere volwassenen kan verbeteren. Bovendien hebben fosfolipidesupplementen, in combinatie met omega-3-vetzuren, synergetische effecten aangetoond bij het bevorderen van gezonde hersenveroudering en cognitieve functie.

Vi. Onderzoeksstudies en bevindingen

A. Overzicht van relevant onderzoek naar fosfolipiden en hersengezondheid
Fosfolipiden, de belangrijkste structurele componenten van celmembranen, spelen een belangrijke rol in de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie. Onderzoek naar de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen heeft zich gericht op hun rol in synaptische plasticiteit, neurotransmitterfunctie en algehele cognitieve prestaties. Studies hebben de effecten onderzocht van fosfolipiden in de voeding, zoals fosfatidylcholine en fosfatidylserine, op cognitieve functie en gezondheid van de hersenen bij zowel diermodellen als menselijke proefpersonen. Bovendien heeft onderzoek de potentiële voordelen van fosfolipidensuppletie onderzocht bij het bevorderen van cognitieve verbetering en ondersteunende hersenveroudering. Bovendien hebben neuroimaging -studies inzicht gegeven in de relaties tussen fosfolipiden, hersenstructuur en functionele connectiviteit, waardoor licht werpt op de mechanismen die ten grondslag liggen aan de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen.

B. Belangrijke bevindingen en conclusies uit studies
Cognitieve verbetering:Verschillende studies hebben gemeld dat fosfolipiden in de voeding, met name fosfatidylserine en fosfatidylcholine, verschillende aspecten van cognitieve functie kunnen verbeteren, waaronder geheugen, aandacht en verwerkingssnelheid. In een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde klinische studie bleek fosfatidylserinesuppletie het geheugen te verbeteren en de symptomen van aandachtstekort hyperactiviteitsstoornis bij kinderen, hetgeen een potentieel therapeutisch gebruik suggereert voor cognitieve verbetering. Evenzo hebben fosfolipidesupplementen, in combinatie met omega-3-vetzuren, synergetische effecten aangetoond bij het bevorderen van cognitieve prestaties bij gezonde individuen in verschillende leeftijdsgroepen. Deze bevindingen onderstrepen het potentieel van fosfolipiden als cognitieve versterkers.

Hersenstructuur en functie: Neuroimaging -studies hebben bewijs geleverd voor het verband tussen fosfolipiden en hersenstructuur evenals functionele connectiviteit. Magnetische resonantiespectroscopiestudies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat fosfolipidenspiegels in bepaalde hersengebieden gecorreleerd zijn met cognitieve prestaties en leeftijdsgebonden cognitieve achteruitgang. Bovendien hebben diffusietensor beeldvormingsstudies de impact van fosfolipidesamenstelling op de integriteit van de witte stof aangetoond, wat cruciaal is voor efficiënte neurale communicatie. Deze bevindingen suggereren dat fosfolipiden een sleutelrol spelen bij het handhaven van de hersenstructuur en -functie, waardoor cognitieve vaardigheden worden beïnvloed.

Implicaties voor het verouderen van hersenen:Onderzoek naar fosfolipiden heeft ook gevolgen voor het verouderen van hersenen en neurodegeneratieve aandoeningen. Studies hebben aangetoond dat veranderingen in fosfolipidesamenstelling en metabolisme kunnen bijdragen aan leeftijdsgerelateerde cognitieve achteruitgang en neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer. Bovendien heeft fosfolipidensuppletie, met name met een focus op fosfatidylserine, veelbelovend aangetoond bij het ondersteunen van gezonde hersenveroudering en mogelijk verzachtende cognitieve achteruitgang geassocieerd met veroudering. Deze bevindingen benadrukken de relevantie van fosfolipiden in de context van hersenveroudering en leeftijdsgebonden cognitieve stoornissen.

Vii. Klinische implicaties en toekomstige richtingen

A. Potentiële toepassingen voor de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie
De impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie heeft verstrekkende implicaties voor mogelijke toepassingen in klinische omgevingen. Inzicht in de rol van fosfolipiden bij het ondersteunen van de gezondheid van de hersenen opent de deur naar nieuwe therapeutische interventies en preventieve strategieën gericht op het optimaliseren van de cognitieve functie en het verminderen van cognitieve achteruitgang. Potentiële toepassingen zijn onder meer de ontwikkeling van op fosfolipide gebaseerde voedingsinterventies, op maat gemaakte suppletieregimes en gerichte therapeutische benaderingen voor personen met een risico op cognitieve stoornissen. Bovendien is het potentiële gebruik van op fosfolipide gebaseerde interventies bij het ondersteunen van de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie in verschillende klinische populaties, waaronder oudere personen, personen met neurodegeneratieve ziekten en mensen met cognitieve tekorten, belooft belofte voor het verbeteren van de algehele cognitieve resultaten.

B. Overwegingen voor verder onderzoek en klinische onderzoeken
Verder onderzoek en klinische onderzoeken zijn essentieel om ons begrip van de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie te bevorderen en om de bestaande kennis te vertalen in effectieve klinische interventies. Toekomstige studies moeten gericht zijn op het ophelderen van de mechanismen die ten grondslag liggen aan de effecten van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen, inclusief hun interacties met neurotransmittersystemen, cellulaire signaalroutes en neurale plasticiteitsmechanismen. Bovendien zijn longitudinale klinische onderzoeken nodig om de langetermijneffecten van fosfolipide-interventies op cognitieve functie, hersenveroudering en het risico op neurodegeneratieve aandoeningen te beoordelen. Overwegingen voor verder onderzoek omvatten ook het onderzoeken van de potentiële synergetische effecten van fosfolipiden met andere bioactieve verbindingen, zoals omega-3-vetzuren, bij het bevorderen van de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie. Bovendien kunnen gestratificeerde klinische onderzoeken die zich richten op specifieke patiëntenpopulaties, zoals individuen in verschillende stadia van cognitieve stoornissen, waardevolle inzichten bieden in het op maat gemaakte gebruik van fosfolipide -interventies.

C. Implicaties voor volksgezondheid en onderwijs
De implicaties van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie strekken zich uit tot de volksgezondheid en onderwijs, met mogelijke gevolgen voor preventieve strategieën, beleid voor volksgezondheid en educatieve initiatieven. Kennisverspreiding met betrekking tot de rol van fosfolipiden in de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie kan de volksgezondheidscampagnes informeren op het bevorderen van gezonde voedingsgewoonten die adequate fosfolipide -inname ondersteunen. Bovendien kunnen educatieve programma's gericht op verschillende populaties, waaronder oudere volwassenen, zorgverleners en zorgverleners, het bewustzijn vergroten over het belang van fosfolipiden bij het handhaven van cognitieve veerkracht en het verminderen van het risico op cognitieve achteruitgang. Bovendien kan de integratie van evidence-based informatie over fosfolipiden in educatieve curricula voor zorgverleners, voedingsdeskundigen en opvoeders het begrip van de rol van voeding in de cognitieve gezondheid in staat stellen om weloverwogen beslissingen te nemen over hun cognitieve welzijn.

Viii. Conclusie

Tijdens deze verkenning van de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie zijn er verschillende belangrijke punten naar voren gekomen. Ten eerste spelen fosfolipiden, als essentiële componenten van celmembranen, een cruciale rol bij het handhaven van de structurele en functionele integriteit van de hersenen. Ten tweede dragen fosfolipiden bij aan de cognitieve functie door neurotransmissie, synaptische plasticiteit en algehele hersengezondheid te ondersteunen. Bovendien zijn fosfolipiden, met name die rijk aan meervoudig onverzadigde vetzuren, geassocieerd met neuroprotectieve effecten en potentiële voordelen voor cognitieve prestaties. Bovendien kunnen voedings- en levensstijlfactoren die de samenstelling van de fosfolipide beïnvloeden, de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie beïnvloeden. Ten slotte is het inzicht in de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen cruciaal voor het ontwikkelen van gerichte interventies om cognitieve veerkracht te bevorderen en het risico op cognitieve achteruitgang te beperken.

Inzicht in de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie is om verschillende redenen van het grootste belang. Ten eerste biedt een dergelijk begrip inzichten in de mechanismen die ten grondslag liggen aan de cognitieve functie, die mogelijkheden bieden om gerichte interventies te ontwikkelen om de hersengezondheid te ondersteunen en cognitieve prestaties gedurende de hele levensduur te optimaliseren. Ten tweede, naarmate de wereldbevolking ouder wordt en de prevalentie van leeftijdsgebonden cognitieve achteruitgang neemt toe, wordt het ophelderen van de rol van fosfolipiden bij cognitieve veroudering steeds relevanter voor het bevorderen van een gezonde veroudering en het behoud van cognitieve functie. Ten derde onderstreept de potentiële modificeerbaarheid van fosfolipidesamenstelling door voedings- en levensstijlinterventies het belang van bewustzijn en onderwijs met betrekking tot de bronnen en voordelen van fosfolipiden bij het ondersteunen van de cognitieve functie. Bovendien is het begrijpen van de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen essentieel voor het informeren van strategieën voor de volksgezondheid, klinische interventies en gepersonaliseerde benaderingen gericht op het bevorderen van cognitieve veerkracht en het verminderen van cognitieve achteruitgang.

Concluderend is de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie een veelzijdig en dynamisch onderzoeksgebied met belangrijke implicaties voor de volksgezondheid, klinische praktijk en individueel welzijn. Omdat ons begrip van de rol van fosfolipiden in de cognitieve functie blijft evolueren, is het essentieel om het potentieel van gerichte interventies en gepersonaliseerde strategieën te herkennen die de voordelen van fosfolipiden benutten voor het bevorderen van cognitieve veerkracht gedurende de levensduur. Door deze kennis te integreren in de volksgezondheidsinitiatieven, klinische praktijk en onderwijs, kunnen we individuen in staat stellen geïnformeerde keuzes te maken die de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie ondersteunen. Uiteindelijk is het bevorderen van een uitgebreid begrip van de impact van fosfolipiden op de gezondheid van de hersenen en de cognitieve functie belofte voor het verbeteren van cognitieve resultaten en het bevorderen van gezonde veroudering.

Referentie:
1. Alberts, B., et al. (2002). Moleculaire biologie van de cel (4e ed.). New York, NY: Garland Science.
2. Vance, JE, & Vance, DE (2008). Fosfolipide biosynthese in zoogdiercellen. Biochemistry and Cell Biology, 86 (2), 129-145. https://doi.org/10.1139/o07-167
3. Svennerholm, L., & Vanier, MT (1973). De verdeling van lipiden in het menselijke zenuwstelsel. II. Lipidesamenstelling van het menselijk brein in relatie tot leeftijd, geslacht en anatomisch gebied. Brain, 96 (4), 595-628. https://doi.org/10.1093/brain/96.4.595
4. Agnati, LF, & Fuxe, K. (2000). Volumestransmissie als een belangrijk kenmerk van informatieafhandeling in het centrale zenuwstelsel. Mogelijke nieuwe interpretatieve waarde van de B-type machine van Turing. Vooruitgang in hersenonderzoek, 125, 3-19. https://doi.org/10.1016/s0079-6123(00)25003-x
5. Di Paolo, G., & de Camilli, P. (2006). Fosfoinositiden in celregulatie en membraandynamiek. Nature, 443 (7112), 651-657. https://doi.org/10.1038/nature05185
6. Markesbery, WR, & Lovell, MA (2007). Schade aan lipiden, eiwitten, DNA en RNA bij milde cognitieve stoornissen. Archives of Neurology, 64 (7), 954-956. https://doi.org/10.1001/archneur.64.7.954
7. Bazinet, RP, & Layé, S. (2014). Polyvervuilde vetzuren en hun metabolieten in de hersenfunctie en ziekte. Nature Reviews Neuroscience, 15 (12), 771-785. https://doi.org/10.1038/nrn3820
8. Jäger, R., Purpura, M., Geiss, KR, Weiß, M., Baumeister, J., Amatulli, F., & Kreider, RB (2007). Het effect van fosfatidylserine op golfprestaties. Journal of the International Society of Sports Nutrition, 4 (1), 23. https://doi.org/10.1186/1550-2783-4-23
9. Cansev, M. (2012). Essentiële vetzuren en de hersenen: mogelijke gevolgen voor de gezondheid. International Journal of Neuroscience, 116 (7), 921-945. https://doi.org/10.3109/00207454.2006.356874
10. Kidd, PM (2007). Omega-3 DHA en EPA voor cognitie, gedrag en stemming: klinische bevindingen en structureel-functionele synergieën met celmembraanfosfolipiden. Alternative Medicine Review, 12 (3), 207-227.
11. Lukiw, WJ, & Bazan, NG (2008). Docosahexaeenzuur en de verouderende hersenen. Journal of Nutrition, 138 (12), 2510-2514. https://doi.org/10.3945/jn.108.100354
12. Hirayama, S., Terasawa, K., Rabeler, R., Hirayama, T., Inoue, T., & Tatsumi, Y. (2006). Het effect van toediening van fosfatidylserine op geheugen en symptomen van aandachtstekortstoornis van hyperactiviteit: een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde klinische studie. Journal of Human Nutrition and Dietetics, 19 (2), 111-119. https://doi.org/10.1111/j.1365-277x.2006.00610.x
13. Hirayama, S., Terasawa, K., Rabeler, R., Hirayama, T., Inoue, T., & Tatsumi, Y. (2006). Het effect van toediening van fosfatidylserine op geheugen en symptomen van aandachtstekortstoornis van hyperactiviteit: een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde klinische studie. Journal of Human Nutrition and Dietetics, 19 (2), 111-119. https://doi.org/10.1111/j.1365-277x.2006.00610.x
14. Kidd, PM (2007). Omega-3 DHA en EPA voor cognitie, gedrag en stemming: klinische bevindingen en structureel-functionele synergieën met celmembraanfosfolipiden. Alternative Medicine Review, 12 (3), 207-227.
15. Lukiw, WJ, & Bazan, NG (2008). Docosahexaeenzuur en de verouderende hersenen. Journal of Nutrition, 138 (12), 2510-2514. https://doi.org/10.3945/jn.108.100354
16. Cederholm, T., Salem, N., Palmblad, J. (2013). ω-3 vetzuren bij het voorkomen van cognitieve achteruitgang bij mensen. Advances in Nutrition, 4 (6), 672-676. https://doi.org/10.3945/an.113.004556
17. Fabelo, N., Martín, V., Santpere, G., Marín, R., Torrent, L., Ferrer, I., Díaz, M. (2011). Ernstige veranderingen in de lipidesamenstelling van frontale cortex lipidenvlotten van de ziekte van Parkinson en incidentele ziekte van Parkinson. Molecular Medicine, 17 (9-10), 1107-1118. https://doi.org/10.2119/molmed.2011.00137
19. Kanoski, SE en Davidson, TL (2010). Verschillende patronen van geheugenstoornissen vergezellen op korte en langere termijn onderhoud op een energierijk dieet. Journal of Experimental Psychology: Animal Behaviour Processes, 36 (2), 313-319. https://doi.org/10.1037/a0017318